Wiersz Goethego „Kennst du das Land“ powstał w ramach powieści „Wilhelm Meisters Lehrjahre“ (Lata nauki Wilhelma Meistra) wydanej w latach 1795/1796 i jest pieśnią Mignon, która jest bohaterką tej powieści. Mignon pochodzi z Włoch i jej pieśń wyraża tęsknotę za tym krajem. Ta piękna pieśń zainspirowała Adama Mickiewicza do napisania wiersza pt. „Do. H. Wezwanie do Neapolu”, który powstał w 1830 roku w Neapolu podczas jego podróży do Włoch. Wersja Mickiewicza to nowy utwór i nie jest jego dosłownym tłumaczeniem, a innym wierszem zbliżonym tematycznie do pierwowzoru. Mickiewicz posłużył się tym samym motywem. Aby ułatwić zrozumienie wersji niemieckiej osobom uczącym się niemieckiego, przetłumaczyłam ją dosłownie, ale też nie w stu procentach. Tekst mojego przekładu jest w kolorze niebieskim. Chcę także zwrócić uwagę na fakt, że do pieśni Adama Mickiewicza muzykę skomponował Stanisław Moniuszko i jest ona często wykonywana przez śpiewaków operowych. Jeśli chcecie ją usłyszeć, to w Internecie można znaleźć wiele wykonań. Do tekstu niemieckiego także napisano muzykę, a kompozytorem, który tego dokonał, był Robert Schumann. Wersja niemiecka jest także śpiewana głównie przez śpiewaków operowych.
Johann Wolfgang Goethe
Kennst du das Land, wo die Zitronen blühn
Kennst du das Land, wo die Zitronen blühn,
Im dunkeln Laub die Goldorangen glühn,
Ein sanfter Wind vom blauen Himmel weht,
Die Myrte still und hoch der Lorbeer steht
Kennst du es wohl? Dahin!
Dahin möcht’ ich mit dir,
O mein Geliebter, ziehn.
Czy znasz ten kraj, gdzie kwitną cytryny,
W ciemnych liściach płoną złote pomarańcze,
Delikatny wiatr wieje z niebieskiego nieba,
Mirt stoi cicho, a wawrzyn wysoko,
Czy znasz? Jedźmy tam!
Tam chcę jechać z Tobą,
O mój kochany, jedźmy tam.
Kennst du das Haus?
Auf Säulen ruht sein Dach,
Es glänzt der Saal, es schimmert das Gemach,
Und Marmorbilder stehn und sehn mich an:
Was hat man dir, du armes Kind, getan?
Kennst du es wohl? Dahin!
Dahin möcht’ ich mit dir,
O mein Beschützer, ziehn.
Czy znasz ten dom?
Na kolumnach spoczywa jego dach,
Salon lśni, komnata pełna blasku,
Posągi marmurowe stoją i patrzą się na mnie:
Co Tobie uczyniono, biedne dziecko?
Czy znasz go? Jedźmy tam!
Tam chcę jechać z Tobą,
O mój obrońco, jedźmy.
Kennst du den Berg und seinen Wolkensteg
Das Maultier such im Nebel seinen Weg,
In Höhlen wohnt der Drachen alte Brut;
Es stürzt der Fels und über ihn die Flut.
Kennst du ihn wohl? Dahin!
Dahin geht unser Weg!
O Vater, laß uns ziehn!
Czy znasz tę górę i jej ścieżkę w chmurach
Muł szuka swej drogi we mgle,
W jaskiniach mieszkają smoki,
Odłamki skał spadają i giną w odmętach,
Czy znasz ją? Jedźmy tam!
Tam wiedzie nasza droga!
Ojcze, pozwól nam jechać!
Adam Mickiewicz
Do H*** Wezwanie do Neapolu (Naśladowanie z Goethego)
Znasz-li ten kraj,
Gdzie cytryna dojrzewa,
Pomarańcz blask
Majowe złoci drzewa?
Gdzie wieńcem bluszcz
Ruiny dawne stroi,
Gdzie buja laur
I cyprys cicho stoi?
Znasz-li ten kraj?
Ach, tam, o moja miła,
Tam był mi raj,
Pókiś ty ze mną była!
Znasz-li ten gmach
Gdzie wielkich sto podwoi,
Gdzie kolumn rząd
I tłum posągów stoi?
A wszystkie mnie
Witają twarzą białą:
Pielgrzymie nasz,
Ach, co się z tobą stało!
Znasz-li ten kraj? –
Ach, tam, o moja miła,
Tam był mi raj,
Pókiś ty ze mną była!
Znasz-li ten brzeg,
Gdzie po skalistych górach
Strudzony muł
Swej drogi szuka w chmurach?
Gdzie w głębi jam
Płomieniem wrą opoki,
A z wierzchu skał
W kaskadach grzmią potoki?
Znasz-li ten kraj?
Ach, tam, o moja miła,
Tu byłby raj,
Gdybyś ty ze mną była!
Najnowsze komentarze